Οι μέχρι σήμερα μέθοδοι για την αντιμετώπιση των Ινομυωμάτων
Οι έως τώρα ιατρικές μέθοδοι θεραπειών για τα Ινομυώματα είναι η φαρμακευτική θεραπεία, η χειρουργική (Λαπαροσκόπηση, Υστεροσκόπηση) ή/και συνδυασμός των δύο.
Η κλασική φαρμακευτική θεραπεία είναι αυτή της χορήγησης συνθετικών ορμονικών σκευασμάτων. Με αυτού του τύπου τη φαρμακευτική αγωγή, στη νέα γυναίκα με Ινομυώματα προκαλούνται ποικίλες παρενέργειες, καθώς αυτή μπαίνει σε προκλητή Φαρμακευτική Εμμηνόπαυση. Γίνεται δηλαδή με αυτού του είδους τις θεραπείες, χημικός ευνουχισμός της γυναίκας (chemical castration).
Οι θεραπείες αυτές φέρουν ως αποτέλεσμα την αδρανοποίηση των ωοθηκών και κατά συνέπεια την παύση έκκρισης των ορμονών τους, ώστε να μην παράγονται καθόλου οιστρογόνα στη γυναίκα, με σκοπό να μειωθεί το μέγεθος των Ινομυωμάτων.
Ουσιαστικά, δηλαδή, η ασθενής εισέρχεται άμεσα σε φάση Προκλητής Εμμηνόπαυσης. Η διάρκεια της φαρμακευτικής θεραπείας κυμαίνεται από 3 έως 9 μήνες και συνήθως δε διαρκεί παραπάνω, λόγω του ότι εγκυμονεί ο κίνδυνος εμφάνισης και οστεοπόρωσης.
Παράλληλα, δεν αποκλείεται να δυσκολευτούν να επανέλθουν οι ωοθήκες της στο προηγούμενο επίπεδο λειτουργίας τους, μετά το τέλος της χορήγησης της θεραπείας. Φυσικά, η γυναίκα βιώνει όλα τα σημεία και συμπτώματα της εμμηνόπαυσης, σωματικά και ψυχολογικά.
Η χειρουργική αφαίρεση των Ινομυωμάτων, από την άλλη, συνεπάγεται την εξουθένωση και ταλαιπωρία της ασθενούς σε οικονομικό, ψυχολογικό, αλλά και σωματικό επίπεδο.
Συνήθως, με όλες τις θεραπευτικές τακτικές, τα Ινομυώματα εμφανίζονται πάλι και συνεχίζουν να αναπτύσσονται, διότι δεν έχουν εξαλειφθεί τα αίτια που οδήγησαν στην ανάπτυξη τους. Η γυναίκα έχει, ωστόσο, υποστεί ανεπανόρθωτες ζημίες, σε ψυχολογικό, σωματικό, λειτουργικό και βιολογικό επίπεδο.