Ο κύκλος της περιόδου των γυναικών ξεκινάει από την πρώτη ημέρα της εμμήνου ρύσεως και τελειώνει την πρώτη ημέρα της επόμενης περιόδου. Η ιδανική διάρκεια που επιθυμούμε να έχει αυτός ο κύκλος είναι περίπου 28 ημέρες +/-2 (26-30). Παρά ταύτα, μπορεί να θεωρηθεί φυσιολογικό, υπό προϋποθέσεις, όταν η διάρκεια του έμμηνου κύκλου κυμαίνεται από 21 έως 35 ημέρες.
Διάγνωση πραγματικών Αιτιών και Θεραπεία Θυρεοειδίτιδας Hashimoto
- Σταδιακή αποκατάσταση Κυτταρικής Λειτουργίας
- Εξατομικευμένες θεραπευτικές αγωγές, χωρίς χημικά κατάλοιπα και έκδοχα
- Άρση των υποκείμενων Αιτιών
- Θεραπείες που δρουν μεμονωμένα ή σε συνδυασμό με οποιαδήποτε άλλη φαρμακευτική αγωγή
Βέβαια, παρατηρείται αρκετά συχνά το φαινόμενο μη ομαλούς εμφάνισης της περιόδου. Όλες σχεδόν οι γυναίκες, σε κάποια φάση της ζωής τους, έρχονται αντιμέτωπες με το πρόβλημα του ακανόνιστου έμμηνου κύκλου. Έχει εκτιμηθεί ότι τουλάχιστον το 30% των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας εμφανίζει διαταραχές στην περίοδο, οι οποίες μπορεί να παρουσιαστούν με οποιαδήποτε μορφή.
Οι καταστάσεις που υποδηλώνουν την ύπαρξη διαταραχών στην περίοδο μπορεί να περιλαμβάνουν
- τη συχνομηνόρροια (η περίοδος της γυναίκας εμφανίζεται νωρίτερα, πριν από την 21η ημέρα του κύκλου, δηλαδή πάνω από μία φορά το μήνα)
- την αραιομηνόρροια (η περίοδος της γυναίκας εμφανίζεται σε διάστημα μεγαλύτερο των 35 ημερών από την προηγούμενη και δεν αποκλείεται να φτάσει μέχρι και τους 6 μήνες) και την
- αμηνόρροια (η απουσία τριών ή περισσότερων περιόδων, χωρίς να συντρέχει λόγος εγκυμοσύνης, θηλασμού ή κλιμακτηρίου).
Τα προβλήματα που σχετίζονται με την περίοδο των γυναικών, στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι αρκετά σύνθετα και χρήζουν άμεσης θεραπευτικής αντιμετώπισης, καθώς μπορεί να προμηνύουν την ύπαρξη κάποιου υποκείμενου νοσήματος.
Η συσχέτιση του Θυρεοειδούς αδένα με τις Διαταραχές περιόδου
Οι διαταραχές περιόδου μπορεί να οφείλονται σε διάφορα αίτια. Συνηθέστερα, η ευθύνη μετατοπίζεται στις ορμονικές ανισορροπίες ή/και σε οργανικά προβλήματα. Οι ανισορροπίες του κύκλου της περιόδου μπορεί να υποδηλώνουν προβλήματα που συνδέονται με τη θυρεοειδική λειτουργία.
Οι παθήσεις του θυρεοειδούς επιφέρουν ορμονικές ανισορροπίες στο γυναικείο οργανισμό, οι οποίες συνεπάγονται την παρουσία διαταραχών στην περίοδο. Οι Ορμόνες της γυναίκας, με την ύπαρξη ή την ανυπαρξία τους, με την επιθυμητή ή ανεπιθύμητη ποσοτική τους παρουσία, με την ισορροπία ή ανισορροπία τους, καθορίζουν το αν θα είναι ομαλή ή ανώμαλη η περίοδος.
Επομένως, όλες οι μορφές διαταραχών του θυρεοειδούς αδένα επενεργούν στην περίοδο και στη ροή του αίματος. Μπορεί είτε η έμμηνος ρύση να παρουσιάζεται συχνότερα από το φυσιολογικό, είτε πιο σπάνια, ενώ ενδέχεται και να μην εμφανίζεται καθόλου περίοδος επί μακρόν χρονικό διάστημα.
Η Θυρεοειδίτιδα Hashimoto αποτελεί μία νόσο του θυρεοειδούς αδένα, αλλά ταυτόχρονα και ένα Αυτοάνοσο Νόσημα. Εκδηλώνεται με μία σωρεία συμπτωμάτων, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται και οι διαταραχές περιόδου.
Τι είναι η Θυρεοειδίτιδα Hashimoto
Η Θυρεοειδίτιδα Hashimoto, γνωστή και ως Χρόνια λεμφοκυτταρική θυρεοειδίτιδα, αποτελεί μία φλεγμονώδη αντίδραση του θυρεοειδούς. Περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1912 από τον Ιάπωνα γιατρό Hakaru Hashimoto, στον οποίο οφείλει και το όνομα της. Το 1957 αναγνωρίστηκε ως μία Αυτοάνοση διαταραχή, κατά την οποία λαμβάνει χώρα επίθεση του ανοσοποιητικού συστήματος του πάσχοντος, ενάντια στο θυρεοειδή του αδένα. Συνέπεια, η σταδιακή καταστροφή του θυρεοειδούς.
Η έναρξη αυτής της επίθεσης πυροδοτείται με την παραγωγή αυτοαντισωμάτων (Αντι- TG, Αντι-TPO και Αντι TSH– R), τα οποία στρέφονται έναντι των αυτοαντιγόνων (θυρεοσφαιρίνη, θυρεοειδική υπεροξειδάση, υποδοχέας της θυρεοειδοτρόπου ορμόνης) του θυρεοειδούς αδένα.
O θυρεοειδής αδένας κατακλύζεται από Τ και Β λεμφοκύτταρα, που σπεύδουν ως κύτταρα της άμυνάς μας, να προστατεύσουν τον αδένα από την επίθεση. Ακολουθεί «μάχη». Δημιουργείται «φλεγμονή», αυτό είναι το πεδίο της όποιας μάχης στον οργανισμό. Η φλεγμονή (μάχη) γίνεται Χρόνια. Τα κύτταρα-μαχητές επιφέρουν τη διόγκωση του θυρεοειδούς.
Σταδιακά, δημιουργείται μία βρογχοκήλη. Η βρογχοκήλη αυτή εγκαθίσταται βραδέως. Έχει ανώμαλη επιφάνεια και η σύστασή της είναι ημίσκληρη. Επιπλέον, τα αυτοαντισώματα, που παράγονται, προκαλούν την αλλοίωση του θυρεοειδούς αδένα. Η φυσιολογική αρχιτεκτονική του θυρεοειδούς καταστρέφεται. Έτσι, ο θυρεοειδής αρχίζει να μην μπορεί να λειτουργήσει σωστά. Να μην μπορεί να παράξει επαρκώς τις ορμόνες του. Η καταστροφή του αδένα προκαλεί την πτώση των Τ₃ και Τ₄ θυρεοειδικών ορμονών στο αίμα των ασθενών και τη σταδιακή αύξηση της TSH, από τον πρόσθιο λοβό της υπόφυσης. Αρχίζει ο Υποθυρεοειδισμός.
Πρόκειται για μία από τις πιο συνήθεις θυρεοειδοπάθειες. Εξελίσσεται βραδέως, με αποτέλεσμα την πρόκληση Χρόνιας βλάβης του θυρεοειδούς αδένα. Δεν γίνεται άμεσα αντιληπτή από την ασθενή. Παρουσιάζεται κυρίως στις γυναίκες, οι οποίες πλήττονται 3 έως 5 φορές συχνότερα σε σχέση με τους άνδρες. Έχει υπολογιστεί, μάλιστα, ότι στην ηλικία των 20 ετών το 10–15% των γυναικών παρουσιάζει Θυρεοειδίτιδα Hashimoto και μετά την ηλικία των 55 ετών το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 30–35%.
Οι διαταραχές περιόδου ως σύμπτωμα της Θυρεοειδίτιδας Hashimoto
Το προχωρημένο σύμπτωμα που υποδηλώνει την ύπαρξη Θυρεοειδίτιδας Hashimoto είναι η βρογχοκήλη. Η διόγκωση, δηλαδή, του θυρεοειδούς αδένα. Παράλληλα, ενδέχεται να αναπτυχθούν και όζοι στο θυρεοειδή.
Σε γενικές γραμμές, η Θυρεοειδίτιδα Hashimoto εκφράζεται με μία πληθώρα συμπτωμάτων, που προσιδιάζουν συνήθως, σε αυτά του Υποθυρεοειδισμού. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονται και οι διαταραχές περιόδου, η υπογονιμότητα και οι συχνές αποβολές (καθ΄έξιν αποβολές).
Αξίζει να σημειωθεί ότι η θυρεοειδίτιδα Hashimoto σχετίζεται και με άλλες παθήσεις. Σε αυτές περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, ο Διαβήτης Τύπου 1 (JOD) και η κακοήθης αναιμία, παθολογικές καταστάσεις οι οποίες εξίσου ενοχοποιούνται για την εμφάνιση διαταραχών στην περίοδο.
